در این نقشه کشورهای دارای رنگ قرمز موارد انسانی مبتلا به بیماری را درا می باشند در حالیکه کشور های دارای رنگ زرد کشورهایی هستند که ویروس در پرنگان وحشی و اهلی آن یافت شده اند و در معرض ریسک قرار دارند.

ویروس جدید H7N9 در چین تاکنون 60 نفر را مبتلا کرده که 14 تن از میان آنها تلفات انسانی در پی داشته است.,ویروس آنفلانزای مرغی طی دهه گذشته باعث مرگ حداقل 371 مورد مرگ رسمی گزارش شده در جهان گردیده است.افراد آلوده شده به این ویروس جدید از طریق تماس با پرندگان آلوده و بخصوص کبوتر مبتلا شده اند و شواهدی محکم مبنی بر اپیدمیک شدن این بیماری در چین در دسترس نمی باشد .همچنین مدرکی مبنی بر انتقال انسان به انسان در دسترس نمی باشد.اما کارشناسان بهداشت جهانی بسیار نگران می باشند زیرا در صورت امکان شیوع و فراگیر شده توانایی ایجاد یک بحران جهانی را خواهد داشت.

سه نفر از اولین قربانیان دچار ذات الریه شدید،نارسایی تنفسی،شوک سپتیک،صدمه مغزی ،نارسایی کلیه و برخی عوارض دیگر گردیدند که نشان از شدت خطر این بیماری دارد.در مورد این بیماری کسی نمی داند که چگونه این عوارض شدید در برخی ایجاد می گردد در حالیکه در برخی دیگر عوارض شدیدی دیده نمی شود.با توجه به پنهان کاری برخی کشورها ردیابی بیماری و روند اپیدمیک آن دشوار می باشد .اما کشور چین با توجه به اطلاع رسانی به موقع و در اختیار قرار دادن نمونه های بیماری برای مراکز بهداشتی جهان مورد تمجید سازمان بهداشت جهانی قرار گرفته است.چینی ها عواقب جلوگیری از اطلاع رسانی را خوب می دانند زیرا در دهه گذشته با عدم اطلاع رسانی بموقع باعث گسترش بیماری سارس در جامعه خود و سایر کشورهای همجوار و مرگ بیش از 800 تن گردیدند.اما اینبار با همکاری کارشناسان چینی و تبادل اطلاعات با آزمایشگاههای بین المللی تلاش در جهت کنترل و ساخت واکسنی جدید آغاز شده است.زیرا واکسن های قبلی بخوبی بر روی خانواده H7کار نکرده است. در هر صورت احتیاط برای مسافران چین لازم می باشد.

جندی شاپور البرز .خرداد 92

منبع:

تب خونریزی‌دهندهٔ کریمه-کنگو یک بیماری حاد تب دار و خونریزی دهنده‌است که ازطریق گزش کنه ویا تماس با خون یا ترشحات یا لاشه دام و انسان آلوده منتقل می‌شود. بیماری اولین بار در سال ۱۹۴۴ در کریمه اوکرائین شرح داده شد ونام تب خونریزی دهنده برای آن اعلام گردید. در سال ۱۹۶۹ معلوم شد پاتوژن ایجاد کننده تب خونریزی دهنده کریمه کنگو مشابه همان بیماری است، که در سال ۱۹۵۶ در کنگو مشاهده گردیده‌است ازاینرو ارتباط این دو مکان و بیماری باعث اسم فعلی شد. CCHF در انسان بیماری شدیدی همراه با مرگ و میر حدود ۳۰ ٪ ایجاد می‌کند و شیوع بیمارستانی آن نیز بسیار بالا می‌باشد.عامل بیماری CCHF ویروسی از گروه آربوویروس خانواده بونیاویریده جنس نایروویروس که تحت عنوان ویروسهای بندپابُرد (arthropod-borne virus) می‌باشد. شایع‌ترین ناقل‌ها کنه‌ای به نام هیالوما می‌باشد.ویروس CCHF به وسیله کنه هیالوما منتقل می‌شود. مخزن ویروس در طبیعت اصولا کنه‌ها می‌باشد و گاو، گوسفند، بز وخرگوش نیز به عنوان مخزن مطرح می‌باشند. این ویروس از طریق تماس مستقیم با خون یا ترشحات بیمار، لاشه حیوان آلوده (انتقال به قصابها و سلاخها) سبب ایجاد همه‌گیری‌های ناگهانی می‌گردد. این بیماری بیشتر در مناطق صحرایی آفریقا، اروپای شرقی، خاور میانه عراق، هند، افغانستان، پاکستان، ایران و غرب چین مشاهده می‌گردد. شیوع بالایی از بیماری در بین پرسنل نظامی کارکنان بیمارستانها، کشاورزان و اشخاصی که با دام سروکار دارند مشاهده می‌گردد. بیماری در فصول گرم سال از اواخر فروردین تا اواخر شهریور (زمان رشد و تکثیر کنه‌ها) شیوع پیدا می‌کند. مواردی در بین اعضای خانواده بیمار و پرسنل پزشکی بعد از آلودگی با خون یا ترشحات بیمار رخ داده‌است. پرندگان به بیماری مقاومند (غیر از شترمرغ) لیکن می‌توانند با پخش کنه‌های آلوده باعث اپیدمی گردند. بیماری در حیوانات بدون علامت می‌باشد.دوره کمون بیماری به طور متوسط چهار روز و حداکثر دوازده روز می‌باشد. معمولاً تا روز چهارم علائم غیر خونریزی مانند تب، سردرد، احساس سرما، خستگی درد عضلانی، پرخونی صورت، پرخونی ملتحمه و چشم، استفراغ و دردهای بالای معده می‌باشد. علائم خونریزی از روز چهارم شروع می‌شود که به صورت پتشی در مخاط دهان و پوست، خونریزی از لثه‌ها، بینی، معده، روده ورحم و زیر پوست ناحیه ساق پا و دستها ظاهر می‌شود. مرگ بیمار ناشی از شوک، کم خونی خونریزی شدید ریوی، عفونت منتشر و اختلال انعقادی داخل عروقی پیش رونده‌است.عامل بیماری ویروسی از خانواده Bunyaviridae و جنس Nairovirus است.

بقیه در ادامه نوشتار