«اگر باران به کوهستان نبارد
به سالی دجله گردد خشک رودی»
بسیاری از جوانان دهه‌ی چهل و پنجاه این بیت از سعدی را حداقل به قدر انجام یک تکلیف درسی، به خاطر دارند، اين كه آيا هنوز هم این گونه ابیات در کتاب های درسی هست یا نه نمي دانم! اگرچه فرقی هم نمی‌کند مگر چند نفر از ما که خواندیم و از بر کردیم، فهمیدیم و به کار بستیم که حالا مهم باشد دیگران هم خوانده اند یا نه؟ادبیات و فرهنگ هم مثل هر موجودیت دیگر حیات خود را مدیون و مرهون پدیده ها و امیدهای نو و تازه است و گر نه طراوت خود را در اندک زمانی از دست می دهد و خشک و استخوانی می شود. از این‌رو درست در همان حال که جامعه جهاني در حال بهره مند شدن از شاهکارهای استادان و برجستگان ادبی و فرهنگی كهن ماست ما خود فرسنگ ها از دريايي كه در كوزه داريم دور افتاده‌ايم و تشنه لب گرد خويش حيران و سرگردانيم.چرا سال هاست كسي به فكر نوآمدگان و جوانان نيست، چرا كسي ديگر بذري نمي كارد، آبي به رودخانه نمي‌آورد، ابري بر اين دشت تشنه فرا نمي خواند؟ مگر نه اين كه اگر چنين نشود سيحون و کارون خروشان فرهنگ کشور به سال و سالیانی اندک، خشک رودی چون امروزِ زاینده رود خواهد شد.چه مي‌كنند سازمان ها و وزارتخانه ها و نهادهای مهم فرهنگی هنری كشور، كه وظيفه اصلي و سازماني شان تربیت، پشتیبانی و معرفی جوانان اهل هنر، ادبیات و فرهنگ است، تا در مسيري سالم و بي دغدغه برويند و ببالند و فردا و فرداهاي اين سرزمين ديرپا و ديرزاد را روشن نگاه دارند؟فرهنگ كه روز و روزگاري درخشان ترين جواهر در گنجينه دولت و ملت ما بود امروز آن قدر از زبان، باور و رفتارمان غايب شده كه تنها لفظي مستعمل و گسيخته از آن در قاب كهنه خاطرات باقي مانده؛ راستي را وقتي سرآمدان دولتي از مفهوم گسترده «فرهنگ» كه روزگاري در چشم جهان همه هويت ايراني را از ادبيات و هنر و روابط اجتماعي و حتي اقتصاد و علم و سياست و خوراك و پوشاك ونوشاك همه و همه را در بر مي گرفت تنها به لفظي عاميانه اكتفا مي كنند و وقتي فداكارانه! كاري فرهنگي مي‌كنند منظورشان كاري است كه به آموزش و پرورش ربط دارد! و اين حد اكثر درك و دريافتشان از فرهنگ است، آيا جاي دريغ و فرياد و هشدار ندارد كه از درياي فرهنگ ايراني جز ناله خشكرودي باقي نمانده است ؟ تا كي مي توان از جيب ديروز و ديروزهاي دور خورد و نگاه پرسشگر جوان و جهان امروز را تنها و تنها به افتخارات ديرينه اين سرزمين ارجاع داد؟اگر نبود غيرت برخی چهره‌ها و مراکز و موسسات عموماً غير دولتي که شعله ای افروخته در درون دارند و می دانند در غیبت جوانان و نوآمدگان ممکن است هرآینه در حیاتِ چراغ فرهنگ و هنر و ادبیات این سرزمین وقفه ای عميق رخ دهد، همین اندازه از زندگاني فرهنگ و هنر هم به مخاطره مي افتاد. اين غيرتمندان، هشدار سعدی بزرگ را به گوش جان شنيده اند و آینه دار ذوق و شوق نوقلمان و نواندیشان شده اند.این گروه، گاه در هيئت اديبي جدا افتاده از كرسي درس و گاه در شكل جمعي به جان آمده از غفلت دولتمندان و گاه در خيمه گاه محقر مجموعه اي فرهنگي، اميدوار به تغيير نادرستي ها، هر یک به قدر بضاعت خود دامنی از کوه موانع موجود بر سر راه این فرهنگمردان تازه آمده را برداشته‌اند و چراغ اميد را در طوفان بيرحم روزگار روشن نگاه داشته اند.اگر اين شعله ها فرو مرد چه؟ يونان را به ياد بياوريم: همان سرزمين فلسفه و ادبيات و ... مبادا كه سرانجام فرهنگ و ادبيات و هنر ما به روزگار فرهنگ و ادبيات و هنر يونان دچار آيد و چونان موجودي تاريخي تنها آرايشگر موزه ها و برآورنده آه از نهاد فرزندان فردا شود! از اين منظر دريغ است ايران، كه يونان شود!
منبع :وبگاه الف
سيد ضياء الدين شفيعي، 19 خرداد 92
| Location: | Tehran-Mehrabad |
| Temperature: | 12 °C |
| Comfort Level: | 9 °C |
| Dew point: | -6 °C |
| Pressure: | 1016 millibars |
| Humidity: | 28% |
| Wind: | 30 km/h from 300° West-northwest |
| Last update: | Sat 12:30 IRST |
نظرات شما عزیزان:
