هیچوقت فکر کرده‌اید جیب بسیار کوچک بالاى جیب هاى معمولى جلوی شلوار جین براى چیست؟ یا احتمالا انگشت شست خود را وارد آن کرده‌اید؟

این جیب برای ساعت است و در اصل براى مردانى که از ساعت جیبى استفاده مى کردند و به محلى براى حفاظت از آن نیاز داشتند، دوخته شد. هرچند، به گفته طراحان شرکت لى وایز، این جیب با گذشت زمان، براى مقاصد متعدد دیگرى به کار گرفته شده است؛ از محلى براى گذاشتن کاندوم تا پول خرد.

اما بعضى افراد کنجکاو بحث این جیب را دوباره پیش کشیده‌اند.

مطلبى در وبسایت رسمی لى وایز منتشر شده که تایید می کند نخستین شلوارهای جین آبى رنگ، چهار جیب داشتند؛ یکى در پشت، یکى در جلو و دو جیب کوچک براى گذاشتن ساعت.

جیب اضافى کاربردهاى متعدد با اسامى متفاوت داشته است؛ از جمله جیب کاندوم، جیب پول خرد، جیب ساعت و جبب بلیت.

به گفته یک پژوهشگر تاریخ لى وایز، این جیب کوچک در قدیمى‌ترین شلوارهاى جینی که در آرشیو شرکت نگهداری می شوند و به حدود سال ١٨٧٩ میلادی باز مى گردند، دیده مى شود.

 جانواران زهردار همه جا هستند؛ در ساحل دریا، زیر آب، در جنگل‌ها یا مناطق خشک. نیش برخی از این جانوران به شدت خطرناک و گاهی کشنده است. در این گالری ده جانور از این دسته را بشناسید.

این مار دریایی حدود ۸۰ سانتی‌متر طول دارد و تقریبا در تمام آبهای جهان می‌تواند زندگی کند. این مار دشمن طبیعی ندارد و مقدار بسیار ناچیز زهر آن نیز کشنده است. البته این مار مهاجم نیست و در واقع دور از ساحل زندگی می‌کند.

دسته‌ای از جانوران دریایی "فرش مرجان سانان" نامیده می‌شوند. آنها نه گیاه آبزی، بلکه حیوان محسوب می‌شوند و علاقه‌مندان به نگهداری جانوران دریایی در آکواریوم علاقه ویژه‌ای به آنها دارند. برخی گونه‌های این جانداران یکی از خطرناکترین سم‌های موجود در طبیعت را دارند. برای سم کشنده این جانوران هنوز پادزهری ساخته نشده است.

 زنبور دریایی

در آبهای استرالیا زنبور دریایی نیز پیدا می‌شود. این جانور عمدتاً در دریاهای مناطق گرمسیر استوایی و نیمه استوایی زندگی می‌کند. چتر این جاندار حدود ۲۰ سانتی‌متر قطر و شاخک‌های آن تا سه متر طول دارند. زهر این زنبور از جمله قلب و سیستم عصبی را هدف قرار می‌دهد. در بیش از ۵۵۰۰ مورد مرگبار، حالت شوک یا حمله قلبی ناشی از گزیدن این زنبور منجر به غرق شدن قربانیان شده است. 

 زنبور سرخ آسیایی

این زنبور در شرق و جنوب آسیا یافت می‌شود و از گیاهان و حشرات کوچک تغذیه می‌کند. این زنبور سرخ رنگ گاه تا ۵/۵ سانتی‌متر طول دارد. نیش ۶ میلیمتری این حشره بسیار دردناک است و زهر آن منجر به تجزیه گوشت می‌شود.

 عنکبوت پشت قرمز

این جانور یکی از سمی‌ترین انواع عنکبوت‌ها در جهان است. البته فقط نوع مونث آن خطرناک است. زهر عنکبوت پشت قرمز منجر به گرفتگی عضلات و درد شدید می‌شود. زهر این عنکبوت زمانی خطر حیاتی دارد که به سیستم تنفسی برسد. غذای اصلی این عنکبوت حشرات بالدار هستند. این عنکبوت در آغاز تنها در استرالیا یافت می‌شدند، اما اکنون عرصه زندگی آن تا ژاپن گسترش یافته است.

 کژدم زرد مدیترانه‌ای

زیستگاه کژدم زرد مدیترانه‌ای در شمال آفریقا و منطقه خاورمیانه است. این جانور با ده سانتی‌متر طول، آب و هوای خشک بیابان را ترجیح می‌دهد و عموما در زیر سنگ‌ها یا در درز صخره‌ها زندگی می‌کند. این کژدم تهاجمی و سریع است و زهر آن سیستم عصبی مرکزی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

 قورباغه سمی طلایی

این حیوان کوچک سمی‌ترین قورباغه جهان محسوب می‌شود. اقوام محلی آمریکایی از سم این جاندار در تیرهای خود برای شکار استفاده می‌کنند. این قورباغه سم را از طریق غذا جذب می‌کند. محققان حدس می‌زنند که سم با خوردن سوسک بالدار که حامل مواد سمی است، وارد بدن قورباغه سمی طلایی می‌شود.

 سنگ ماهی

این جانور در کف آب‌های کم‌عمق یا سطح هموار دریاها زندگی می‌کند. این سنگ ماهی ۴۰ سانتی‌متری که از دریای سرخ تا استرالیا یافت می‌شود، در پی شکار در میان مرجان‌ها پنهان می‌شود. گاهی غواص‌ها هم به طور تصادفی هدف نیش زهرآگین این جانور قرار می‌گیرند. درد غیر قابل تحمل، اختلال در ضربان قلب یا ایست تنفسی عواقب چنین رخدادی است.

 هشت‌پای حلقه آبی

این هشت‌پا تا ۲۰ سانتی‌متر طول دارد. حقله‌هایی روی پوست این جانور وجود دارند که در صورت احساس خطر رنگ آبی به خود می‌گیرند. نیش این اختاپوس زهری ترشح می‌کند که به سرعت روی سیستم عصبی تأثیر می‌گذارد. قربانی حمله این جانور قادر به حرکت نیست، اما همچنان همه چیز را به طور کامل درک می‌کند.

 حلزون مخروطی

حلزون مخروطی در آبهای گرمسیر دیده می‌شود. این حیوان دریایی تا ۱۵ سانتی‌متر رشد می‌کند و به خاطر زیبایی‌اش مورد علاقه مجموعه‌داران است. با این حال مواجهه با این حیوان می‌تواند کشنده باشد. حلزون مخروطی قادر است به سرعت تیر سمی خود را شلیک کند. 

در بسیاری از فرهنگ‌ها دکمه در آغاز کاربردی نداشت و بیشتر یک نماد بر روی لباس مردان بود. این نمادها وضعیت طبقاتی و صنفی مردان را روشن می‌کردند.

تولید این نمادها بر روی دکمه توسط هنرمندان و صنعت‌گران صورت می‌گرفت و هرچه جایگاه "مرد" بالاتر، لباس‌هایش هم گران‌قیمت‌تر بود و به همان صورت جنس و کار صورت گرفته بر روی دکمه نیز تاثیر داشت.تا پیش از انقلاب فرانسه دوختن دکمه بر روی لباس زنان ممنوع بود و تازه در پایان قرن هجدهم بود که دکمه به عنوان عنصری "رادیکال" بر روی لباس زنان راه یافت.با خروج دکمه از حیطه "نمادها" و ورود آن به حیطه مد بانوان در واقع یک رنساس در تولید دکمه صورت گرفت و دکمه‌هایی از جنس شیشه، سرامیک و برنز، شاخ حیوانات، چرم و چوب تولید شدند که تولید آن‌ها مستلزم همکاری بیشتر بین هنرمندان و صنعت‌گران بود.علیرغم خروج دکمه از حیطه "نمادها" این عنصر بیشتر جنبه تزئینی داشت و فاقد "کاربرد" در پوشیدن لباس بود.

با انقلاب صنعتی و افزایش تولیدات مانوفاکتور و سپس کارخانه‌ای و تولید انبوه وجه هنری دکمه ناپدید شد.گرچه در عصر تولید انبوه "وجه هنری" دکمه ناپدید شد، اما این عنصر در لباس دارای کاربردی برای بستن پیراهن، کت، دامن و پالتو شد و تا سال‌ها بی‌رقیب ماند.در اوائل قرن بیستم، توجه طراحان مد بار دیگر به "وجه هنری" دکمه جلب شد. طراحانی چون السا شیاپارلی بعد از جنگ جهانی دوم طراحانی چون دیور، ایو سان لوران و شانل با حفظ "وجه کاربردی" دکمه در طرح‌های خود در آن جایی یافتند برای نوشتن و حک نام خود.کریستین دیور زمانی گفته بود که "دکمه کمک می‌کند تا به لباس معنی واقعی آن داده شود".

 از هنرمندان دعوت کردند تا دکمه‌هایی هنری بیافرینند. یکی از بهترین نمونه‌های این همکاری بین او و آلبرتو جیاکومتی، نقاش و مجسمه‌ساز دیده می‌شود. دکمه‌ای برنزی که در موزه هنرهای دکوراتیو فرانسه نگهداری می‌شود. این دکمه شاهدی از تلفیق هنر، طراحی و مد در قرن بیستم است.

اما چرا دکمه بر روی لباس مردان در سمت راست قرار دارد. مردان در گذشته شمشیر خود را در سمت چپ می‌بسته‌اند. دکمه‌ها در گذشته از دکمه‌های امروز قدری بزرگ‌تر بودند و این خطر وجود داشت که هنگام کشیدن شمشیر از نیام بخشی از آستین در این دکمه‌ها گیر کند و در شرایط بحرانی می‌توانست گیرکردن آستین در دکمه به قیمت جان تمام شود.

با قرارگرفتن دکمه بر روی لباس زنان و کاربردی شدن آن برای بستن لباس، دیگر رشته‌های نخی در پشت لباس که باید توسط فرد دیگری کشیده و بسته می‌شدند، منسوخ شدند.

اما چرا دکمه روی لباس زنان در سمت چپ قرار دارد. در گذشته خدمه، لباس زنان اشراف را بر تنشان می‌پوشاندند و به همین خاطر خیاطانی که لباس زنان اشراف را می‌دوختند، این دکمه‌ها را در سمت چپ قرار می‌دادند تا بستن آن‌ها برای خدمه راحت‌تر باشد. این "رسم" تا امروز هم در دوخت لباس‌های زنانه رعایت می‌شود.علیرغم جهانی شدن، جالب اینکه به لحاظ تاریخی نصب دکمه زنان و مردان در سمت چپ و راست فقط در فرهنگ‌های اروپایی دیده می‌شود و مثلا در ژاپن چنین سابقه تاریخی وجود ندارد.آمدن زیپ و ولکرو (بست‌قلابدار) رقبای جدی برای دکمه پیدا شدند.

زیپ و ولکرو (بست‌قلابدار) بخصوص در لباس‌های راحت و اسپرت بصورت گسترده کاربرد پیدا کردند و استفاده از دکمه در بخش‌های وسیعی از منسوجات معنی خود را از دست داد.گرچه زیپ و ولکرو (بست قلابدار) در بخش منسوجات راحت و اسپرت کاربرد خود را پیدا کردند، اما دکمه همچنان در لباس‌های رسمی، گران‌قیمت و کارهای طراحان مطرح مد جایگاه ویژه خود را حفظ کرده است.

در عکاسی آنالوگ ISO یا (ASA) معیاری برای سنجش حساسیت فیلم به نور بود. این حساسیت به نور را با اعداد نشان می‌دادند. احتمالا اگر سنتان اجازه دهد، اعدادی مثل 100،200،400،800 را روی فیلم‌های عکاسی قدیمی به خاطر دارید.

هرچقدر این اعداد روی فیلم ها پایین‌تر باشد، میزان حساسیت به نور فیلم کمتر بود و دانه بندی عکس هم ریزتر می‌شد. در عکاسی دیجیتال که دیگر فیلمی وجود ندارد؛ ایزو بیانگر میزان حساسیت سنسور دوربین به نور است. اصول کلی ایزو در دنیای دیجیتال هم، مانند دنیای آنالوگ است، یعنی هرچقدر عدد ایزو پایین‌تر باشد؛ حساسیت دوربین به نور کمتر بوده و دانه بندی عکس هم ریزتر خواهد شد.

ایزوهای بالا معمولا در محیط های کم نور و هنگامی که قرار است از سرعت بالای شاتر استفاده کنیم به کار می‌آیند. مثلا در یک مسابقه داخل سالن، هنگامی که می خواهید صحنه ای از حرکت بازیکنان را ثبت کنید، ناچار هستید از ایزوی بالا استفاده کنید. با این حال مشکل استفاده از ایزو بالا ایجاد نویز روی عکس است. دوعکس زیر را با هم مقایسه کنید عکس سمتچپ با ایزوی 100 و عکس سمت راست با ایزوی 3200 گرفته شده است.

 ایزوی 100 را معمولا به عنوان ایزوی نرمال می‌شناسند. با ایزوی 100 عکسی با نویز کم و دانه بندی ریز خواهیم داشت. بیشتر عکاسان تازه کار، دوربین خود را روی حالت اتوماتیک قرار می‌دهند. در این حالت خود دوربین بهترین عدد ایزو را برای شرایطی که در آن عکاسی می‌کنید انتخاب می کند. بدیهی است که در حالت اتوماتیک نرم افزار دوربین تلاش می‌کند تا عدد ایزو را برای محیطی که عکاسی می‌کنید حتی المقدور کاهش دهد. ولی بیشتر عکاسان حرفه ای که روی حالت M (یا تنظیم دستی)کار می‌کنند باید مقدار ایزوی مناسب را خودشان تنظیم کنند. هنگامی که دوربین در حالت تنظیم دستی قرار دارد؛ انتخاب ایزوی مناسب با عدد دیافراگم وسرعت شاتر ارتباط تنگاتنگی دارند و اصطلاحا این سه را سه راس مثلث وضوح (exposure triangle)  می‌نامند.  به عنوان مثال اگر ایزو را از 100 به 400 بالاتر ببرید، خواهید دید که می‌توان با سرعت شاتر بالاتر و دیافراگم کوچکتری هم عکس برداری کنید.

معیارهای اصلی برای انتخاب ISO مناسب:

:هنگام انتخاب ایزو چند سؤال اساسی وجود دارد که باید بدانها پاسخ دهیم

• نور: آیا سوژه به اندازه کافی نور می‌گیرد؟
• دانه بندی: آیا عکسی با دانه بندی درشت می‌خواهیم یا عکس باید بدون نویز باشد؟
• سه پایه: آیا امکان استفاده از سه پایه وجود دارد؟
• سوژه متحرک است یا ثابت؟

اگر پاسخ به سؤالات فوق مثبت است، یعنی سوژه به اندازه کافی نور میگیرد، عکسی با دانه بندی ریز مطلوب است-که عموما اینچنین است-، از سه پایه استفاده می‌شود و سوژه هم ثابت است، برای انتخاب پایین ترین ایزوی ممکن لحظه‌ای تردید نکنید.

ولی اگر پاسخ ها به سوالات بالا منفی است یا به عبارت دیگر سوژه در محیط تاریکی است، تعمداً عکسی با دانه بندی درشت می‌خواهید، امکان استفاده از سه پایه وجود ندارد و سوژه متحرک است در این حالت چاره ای نیست که عدد ایزو را آنقدر بالا ببریم که در همین شرایط هم بتوانیم از سوژه با سرعت شاتر بالا عکسبرداری کنیم. پرواضح است که این افزایش عدد ایزو موجب عکسی با نویز بیشتر خواهد شد.

چند مکان- موقعیت که ناچارید در آنها ایزوی دوربین خود را بالا ببرید عبارتند از:

• مسابقات ورزشی داخل سالن: در این شرایط معمولا نور سالن تکافوی عکاسی را نمی‌دهد و سوژه هم که  ورزشکار است با سرعت بالا مشغول حرکت است و معمولا امکان استفاده از سه پایه هم در جایگاه خبرنگاران وجود ندارد.
• کنسرت های موسیقی: در سالن های کنسرت عموما نور کافی وجود ندارد؛ به علاوه امکان استفاده از فلاش را هم ندارید.
• گالری های هنری، کلیساها و... : در بسیاری از گالری های هنری قوانین اجازه استفاده از فلاش را به عکاسان نمی‌دهد و در چنین فضاهایی هم عموما نور کافی برای عکسبرداری وجود ندارد.
• جشن تولدها: ثبت لحظه فوت کردن شمع کیک تولد در یک اتاق تاریک همواره از آرزوهای هر خانواده ای است. ولی معمولا استفاده نابجا از فلاش در لحظه عکاسی این آرزو را به باد خواهد داد. آنچه در اینجا می‌تواند به تحقق این آرزو کمک کند افزایش ایزو است. به همین سادگی!

جمع بندی:
 همانطور که تاکنون متوجه شده اید، ایزو یک رکن اساسی از عکاسی دیجیتال را تشکیل می‌دهد. در واقع سه ضلعی اصلی مثلث عکاسی را سرعت شاتر، اندازه دیافراگم و تنظیم ایزو تشکیل می‌دهند. برای تسلط بیشتر بر روی تنظیم ایزو- که البته در ارتباط تنگاتنگ با سرعت شاتر و اندازه دیافراگم قرار دارد- هیچ راهی جز تمرین، تمرین و تمرین وجود ندارد. حالت های مختلف را امتحان کنید و از نتایجی که ثبت می‌شوند درس بگیرید. خوبی دنیای دیجیتال در این است که این تمرین سعی و خطا هزینه ای ندارد.برخلاف عکاسی آنالوگ که برای هر عکس ناچار بودید کلی هزینه فیلم و ظهور و چاپ بپردازید، در دنیای دیجیتال یک عکس هرچقدر هم مبتدیانه گرفته شده باشد فقط چند کیلوبایت از حافظه دوربین را اشغال می‌کند و بلافاصله میتوانید حاصل کار خود را روی مانیتور مشاهده کنید. با این تفاصیل دیگر بهانه ای برای تمرین نکردن ندارید!

گردآوری و ارسال: آقای مجتبی ابراهیمی

اصالتاً یک عنوان فرانسوی و در اصل به معنای اسب سوار و برگرفته از نام اسب  می‌باشد، معادل شوالیه انگلیس   و به معنای «شهسوار»، یکی از درجات تشریفاتی در قرون وسطی در اروپا بوده‌است. این لقب اکنون بجز بریتانیا در اکثر جوامع اروپایی منسوخ محسوب می‌شود و هیچ معنای رسمی یا اداری ندارد. امروزه این درجه توسط فرمانروای بریتانیا به عنوان نشان افتخار ملی به کسانی اهدا می‌شود که دستاوردها و افتخارات فوق‌العاده برای بریتانیا و جهان کسب کرده باشند.در آن دوران برخی شوالیه‌ها فرماندهی سواره‌ نظام ارتش را برعهده داشتند و افرادی اسماً شجاع بودند که برای کشورشان افتخار کسب می‌کردند. شوالیه‌ها الزاماً نظامی نبودند.

درصد بالایی از شوالیه‌ها ازبین رجال، اشراف، ثروتمندان و مردان مذهبی انتصاب می‌شدند. از سوی دیگر کلیسای کاتولیک (واتیکان) به برخی زائرین سرشناس اروپایی که سفر مشقت بار اروپا به اورشلیم را جهت زیارت کلیسای مقبره مقدس در اورشلیم به جان می‌خریدند، این لقب را اهداء می‌کرد. بر خلاف باور عمومی، شوالیه لقب اشرافی نیست. یک شوالیه وقتی اشرافی محسوب می‌شود که از بین اشرافیون برخاسته باشد.در قرن بیستم دربار بریتانیا با اهدا کردن لقب شوالیه به کسانی که دستاوردها و افتخارات فوق‌العاده برای بریتانیا و جهان کسب می‌کردند اقدام نمود که تا امروز ادامه دارد. دریافت کنندگان این لقب را از خوانندگان مشهور انگلیسی تا کوهنوردان حرفه‌ای، دانشمندان، نویسندگان و بازیگران سینما تا شخصیت‌های سیاسی متفاوتند. لقب شوالیه دارای درجات مختلفی است و معمولاً در مراسم سال نو در کاخ باکینگهام در لندن به دریافت کنندگان اهدا می‌شود.

تصویری از بازی محبوب مافیا 

مافیا یا کوزانوسترا Cosa Nostraانجمن مخفی خلافکاران سیسیل بود. این گروه در اواسط قرن ۱۹ میلادی به دلیل بی اعتمادی مردم به حکومت و سیستم قانونی و وابستگی مردم به افراد محلی قدرتمند در سیسیل بوجود آمد و بعدها در شرق ایالات متحده آمریکا و استرالیا گسترش یافت.معروف‌ترین نمونه مافیا پنج خانواده‌های تبهکار در شهر نیویورک می‌باشد.تمام فعالیتهای مافیا برای پول سازی است

مافیا از مجموعه‌هایی که به عنوان خانواده شناخته می‌شود تشکیل می‌شود که هر خانواده یک روستا، یک شهر، یا یک منطقه را رهبری می‌کند.ساختار این خانواده‌ها مانند یک درخت می‌باشد و معمولاً توسط فردی که «پدرخوانده» یا دن یا باس نامیده می‌شود، هدایت می‌شود.

در کنار رئیس معمولاً یک مشاور (Con sigliere) هم وجود دارد که در گرفتن تصمیمات به رئیس کمک می‌کند.درپایین مقام رئیس، معاون او (under boss) قرار دارد . معاون رئیس در مرتبهٔ دوم از لحاظ فرماندهی قرار می‌گیرد، اگر چه میزان قدرتی که او در اختیار دارد، نسبت به رئیس کم تر است.یایین تر از معاون رئیس چندین capo وجود دارد.هر capo محدوده‌ای از قلمرو خانواده را در اختیار دارد.capoها باید بسیار قدرتمند باشند تا قدرت خانواده حفظ شود.هر capo تعداد زیادی سرباز را برای انجام عملیاتهای مختلف رهبری می‌کند.و در نهایت سربازان (Soldiers).سرباز پایین‌ترین جایگاه را در درون خانواده دارند و معمولاً کارهای جنایی و خطرناک را برای خانواده انجام می‌دهند.

تئوری‌های زیادی در مورد معنی نام مافیا مطرح است. صفت سیسیلی 'mafioso' که احتمالاً از ریشه لغت «ماهیاس» عربی گرفته شده‌است که به معنای «مبارزه پرخاشگرانه» است.مردم ایتالیا اعتقاد دارند که کلمه مافیا از جمله (Morte Alla Francia Italia Anelia مرگ بر فرانسه درود بر ایتالیا) گرفته شده‌است.

طرح توسط Raymond Minaar

مافیا در امریکا

اوج قدرت گرفتن گروههای تبهکاری در ایالات متحده امریکا در زمان تصویب قانون منع فروش مشروبات الکلی در سال ۱۹۲۰ اتفاق افتاد.به گفته بسیاری از سیاستمداران امریکا این بزرگترین اشتباه دولت آن زمان امریکا بود. تبهکاران که در آن زمان، برای تصویب این قانون لحظه شماری می‌کردند به سرعت وارد عمل شدند و با توجه به گستردگی مرزهای ایالات متحده، قاچاق و حمل و نقل غیر قانونی مشروبات الکلی از کانادا و سایر کشورهای همسایه ایالات متحده، به صورت گسترده و غیر قابل مهار آغاز شد.با اجرای این قانون گروههای تبهکاری به سرعت رشد کرده و ثروت و قدرت باور نکردنی را در شرق ایالات متحده بدست آورند.در شهر نیویورک که بیشتر این معاملات قاچاق انجام می‌گرفت، دو گنگستر به نامهای سالواتوره مارانزانو(رهبر خانواده بونانو) و جو ماسیرا(رهبر خانواده گنووسه و رهبر تمام رهبرها در آن سالها) اوضاع را بدست گرفتند و بر سر منافع خود با یکدیگر وارد جنگهای خونینی بین سالهای ۱۹۲۱ تا ۱۹۳۱ شدند.بزرگترین این جنگها که جنگ (کاستلاماره) نام داشت باعث کشته و مفقود شدن بیش از دویست نفر در نیویورک و نیوجرسی شدریزش گسترده بزرگان مافیا که در جنگ خونین کاستلاماره در خانواده‌های مافیایی اتفاق افتاد زمینه را برای قدرت گرفتن بزرگترین مرد مافیا تا آن زمان را هموار ساخت.مردی با نام چارلز لوچیانو ملقب به خوش شانس.لوچیانو با حمایت از دن سالواتوره وارد جنگ کاستلاماره شد و مارانزانو توانست با کمک لوچیانو، ماسیرا را از گردونه قدرت خارج کند.جنگ خونین کاستلاماره در پایان با پیروزی مارانزانو خاتمه یافت (سال ۱۹۳۱) و مارانزانو در جلسه‌ای به عنوان "رهبر تمام رهبرها" انتخاب شد.قدرت مارانزانو و گروه وی در آن سالها(۱۹۲۹-۱۹۳۱)آن چنان افزایش یافت که گروه مارانزانو در میان تبهکاران نیویورک با لقب امپراطوری روم شناخته می‌شد.فردی که بیشترین سود را از این کشتارها برد کسی جز لوچیانو نبود.

چارلز لوچیانو ملقب به خوش شانس(Charles "Lucky" Lucian)

چارلز لوچیانو در حال اسکورت توسط دو کارگاه به داد گاه(1936)

لوچیانو در ابتدا با از بین بردن ماسیرا وفا داری خود را در ظاهر به مارانزانو ثابت نمود ولی بعد از مدتی(چهار ماه) مارانزانو به طرز مشکوکی در دفترش به قتل رسید و چهل نفر از هواداران مارانزانو در یک شب کشته یا مفقود شدند.لوچیانو که در قتل مارانزانو دخالت داشت در سال ۱۹۳۱ بر صندلی ریاست مافیای ایالات متحده آمریکا تکیه زد.بعد از این حوادث لوچیانو در کمیسیونی که خود آن را پایه ریزی کرد، به عنوان رهبر مافیا انتخاب شد.

مارانزانو 

چارلز لوچیانو با کمک دوستانی باهوش و قدرتمند مانند فرانک کاستلو، ویتو گنووسه، آلبرت آناستازیا، کارلو گامبینو، مایر لانسکی و باگزی سیگل یهودی، مافیای امریکا را وارد مرحله جدیدی از ثروت و قدرت کرد و در سال ۱۹۳۲ سندیکای ملی جنایت کاران را به وجود آورد(شامل رهبران پنج خانواده).او پایه پنج خانواده مافیایی نیویورک را مستحکم کرد و با تشکیل کمیسیون، خود در راس این سندیکا، ریاست و رهبری را بر عهده گرفت.لوچیانو در سال ۱۹۳۶ به زندان افتاد ولی چند سال بعد به دلیل کمک به ارتش امریکا در ورود به سیسیل ایتالیا در جنگ جهانی دوم و سرکوب ژنرال موسلینی از زندان آزاد شد.بعد از لوچیانو کبیر، فرانک کاستلو ملقب به (نخست وزیر) رهبری مافیای آمریکا را در دست گرفت. کاستلو جانشین و مشاور لوچیانو در گذشته بود. پس از کاستلو، به ترتیب ویتو گنووسه، جوزف بونانو و کارلو گامبینو رهبری مافیای امریکا(رهبری کل)را بر عهده داشتند.خانواده‌های مافیایی امریکا هنوز هم با همان کیفیت ولی با ساختاری متفاوت حفظ شده‌اند.

آرمان‌شهر (در زبان‌های غربی utopia) برای نخستین بار توسط تامس مور در سال ۱۵۱۶ در کتابی به همان عنوان بکار گرفته شد. پیش‌تر مفهوم‌های مشابهی از این واژه در آرای فلاسفه یونان باستان (افلاطون و ارسطو) عرضه شده و در فلسفهٔ اسلامی از آن به عنوان «مدینه فاضله» یاد شده است.

آرمان‌شهرخواهی (utopianism) عبارت است از دلبستگی به ایجاد یا خیال‌پردازی دربارهٔ یک نظم اجتماعی آرمانی.از روزگار افلاطون تاکنون بسیاری از نویسندگان طرح جامعه‌های آرمانی ریخته‌اند و همچنین بسیاری از گروه‌های دینی و بهبودخواهان سیاسی در اروپا کوشش‌هایی برای برپاکردن جامعه‌های آرمانی کرده‌اند.اصل واژه utopia یونانی است و معنی آن «جایی که وجود ندارد» یا «ناکجاآباد» می‌باشد. اتوپیا Utopia واژه­ای است مرکب از OU(او) یونانی به­معنای «نفی» و کلمه­ی TOPOS(توپوس) به­معنای «مکان» می­باشد؛ بنابر­این از لحاظ لغوی به­ معنای «لامکان»می­باشد.آرمان‌شهر نمادی از یک واقعیت آرمانی و بدون کاستی است. همچنین می‌تواند نمایانگر حقیقتی دست نیافتنی باشد. از افلاطون به‌عنوان نخستین فیلسوف آرمان‌گرای اندیشهً غرب نام می‌برند. درواقع آرمان‌شهر با مفهوم ایده افلاطون هماهنگی کامل دارد. این اندیشهٔ وی را می‌توان در رساله جمهوریش یافت. در رساله جمهوری، افلاطون سیاست را به عرصه‌های گسترده‌تری همچون دولت و قانون اساسی بسط می‌دهد. افلاطون خطوط اصلی که برای سازماندهی یک شهر آرمانی لازم است را به تصویر می‌کشد. به همین سبب از وی به‌عنوان بنیانگذار این اندیشه نام برده می‌شود.

مانگا یا Manga به معنای صنعت کمیک‌استریپ و یا نشریات کارتونیست که در کشور ژاپن رونق فراوانی دارد و از دهه‌ی ۱۹۵۰ به بعد شروع به گسترش کرد.

مشخصه بارز مانگا شخصیتهای کارتونی هستند که اغلب دارای ویژگی‌های خاصی اند که از دیگر کاراکترها متمایز می‌شوند همانند اغراق بیش ازحد در اندامهای بدن که در اکثریت آنها چشمهای بزرگ بهمراه دهان و بینی کوچک مشاهده می‌شود.

جالب محبوبیتی است که این کاراکترها بین مردم پیدا کرده‌اند به طوری که نصف انتشارات ژاپن اختصاص به مجلات کمیک‌استریپ پیدا کرده ومحدود به طیف خاصی از اجتماع ژاپن نمی‌شود.

واقعیت آن است که کمیک‌استریپ متعلق به کشور آمریکا بوده که در جنگ جهانی وارد ژاپن شده و ژاپنی‌ها گوی سبقت را از آمریکایی‌ها دزدیده‌اند و تبدیل به نماد فرهنگی و هنری کشور خود کرده‌اند شخصیتهای آمریکایی معمولاً خشن و دارای صحنه‌های اکشن بوده ولی برعکس کاراکترهای ژاپنی دارای لطافت و نرمی می‌باشند.

مانگاها ابتدا در مجله چاپ می‌شدند ولی بعدها به خاطر محبوبیت قابل توجهی که پیدا کردند به صورت کتاب (Tankōbon) در آمد. به مولفین و یا طراحان مانگا، مانگاکا (Mangaka) گفته می‌شود.

موثرترین فرد در رشد مانگا اوساما تزوکا (Osamu Tezuka) است که می‌توان گفت مانگای مدرن، شبیه به چیزی که امروز به مانگا استایل (manga style) معروف است را بوجود آورد.

در ابتدا مانگاها مخصوصا بچه‌ها نوشته می‌شدند و در مجله‌های بچه‌ها چاپ می‌شد که با کارهای متفاوت تزوکا در سبک‌های مختلف باعث شد که رده‌ی سنی مخاطبین گسترش پیدا کنند. مانگاهای اولیه ارزش هنری زیاد نداشتند ولی با پیدایش سبک‌های جدید و با ارزش‌های هنری بیشتر (مثل Gekiga و غیره) ارزش هنری بیشتری پیدا کرد، بطوری که حتی سبک مانگا اشخاصی چون فرانک میلر (Frank Miller) ر هم تحت تأثیر قرار داد.

به تدریج مفاهیم غیر اخلاقی (نظیر خشونت زیاد) نیز به ژانرهای مانگا افزوده شد به طوری که امروزه کتاب فروشی‌ها، مانگاهای خاصی را تنها به گرو سنی خاصی می‌فروشند. 

نکته جالب اینکه برای طراحی مانگا سالیانه (از سال 2007)وزارت خارجه ژاپن مسابقه ای بین المللی بر گزار می کند و جوایز نیز توسط مسئولین وزارتخانه به برندگان اختصاص می یابد.در فوریهسال 2013نیز این رقابت برگزار شده و جوایز آن نیز اهدا گردید.

لینک مطلب 

تصاویری از مانگا ها در ادامه نوشتار

(Banana republic)‏، در واژگان سیاسی نوین، اصطلاحی برای کشورهایی است تک‌محصوله و ضعیف که از نظر سیاسی ناپایدار هستند و توسط گروهی کوچک، فاسد، پول‌دار، خودکامه در قالب الیگارشی و یا زرسالاری اداره می‌شود، گفته می‌شود.

این اصطلاح اولین بار توسط او هنری به کار رفت. او وقتی در هندوراس بود، اصطلاح «جمهوری موزفروش» را ساخت که این اصطلاح بعدها برای اطلاق به انواع خرده‌دیکتاتوری‌های آمریکای لاتین به کار رفت.

منبع :ویکی پدیا